[Οι μαρξιστές γνωρίζουν άριστα να εκμεταλλεύονται γεγονότα, δημιουργώντας μέσα από αυτά "ήρωες και μάρτυρες" της ιδεοληψίας τους. Ένα τέτοιο ακριβώς ιστορικό γεγονός είναι ο μύθος του Πολυτεχνείου. Από τους πρωταγωνιστές εκείνων των ημερών άλλοι έχουν εξαργυρώσει τις υπηρεσίες που προσέφεραν στον ξένο παράγοντα με πολιτικές θέσεις στο εσωτερικό και εξωτερικό, ενώ άλλοι μέσω επαγγελματικής καταξίωσης αφού ο δήθεν αντιστασιακός τους αγώνας λειτούργησε ως το καλύτερο εφόδιο στην ζωή τους.
Σήμερα που η πατρίδα μας διανύει μία πολύ κρίσιμη καμπή στην ιστορία της, υποδουλωμένη μέσω της οικονομίας στο διεθνές σιωνιστικό καπιταλιστικό σύστημα, με πολιτικούς μαριονέτες που εκτελώντας τις βρώμικη δουλειά τους παραδίδουν τα ηνία της χώρας ξεκάθαρα σε τεχνοκράτες Ελληνες (Παπαδήμος) και ξένους (εποπτεία της τροικα) της Νέας Τάξης Πραγμάτων η αριστερά παρουσιάζεται ως ο ισχυροτερος αντιμνημονιακός πόλος στην ελληνική κοινωνία (εδώ πρέπει να γίνει μια αυτοκριτική γιατί δεν είναι οι εθνικιστές ο ισχυρότερος πόλος). Ας έχουμε το νου μας και ας μαθαίνουμε από τα γεγονότα του παρελθόντος διότι νέα "Πολυτεχνεία" μπορεί να δημιουργηθούν μόνο που αυτή τη φορά οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές, με έναν κομμουνισμό να ηγεμονεύει από το 1974 και μετά στην παιδεία, τις τέχνες και τον συνδικαλισμό.]Εφημερίδα Ελληνοκρατία - Φύλλο Αγώνος 2 - Νοέμβριος 1991
Το δικτακτορικόν καθεστώς του Γ. Παπαδοπούλου είχεν αποφασισθεί να πέση, παρ’ όλην την προδοσίαν που διέπραξεν με την απόσυρσιν της μεραρχίας από την Κύπρο, χάριν της ισχυροποιήσεως του καθεστώτος του. Χωρίς Παπαδόπουλον, ευφυήν αλλά αμόρφωτον όμως και χωρίς πολιτικήν έμπνευσιν, το καθεστώς θα εμετρούσεν ημέρες δια την πτώσιν του. Από την άλλην, τα από το 1964 (Times N. Υόρκης) σχεδιαζόμενα δια τον διαμελισμόν της Κύπρου ετέθησαν προς εφαρμογήν με το ήδη άρθεν εμπόδιον του ελληνικού στρατού εις Κύπρον. Ο Δ. Ιωαννίδης από καιρού ωθούμενος εντέχνως υπό της CIA (Ως ειπώθηκε ενώπιον αξιωματικών από τον πρώην υπασπιστή του απόστρατον Τ/χη Μπόλαρη ήτο έμισθος πράκτορας της CIA) και τινών ανεγκεφάλων συνωμοτών αξιωματικών, προητοίμαζεν την πτώσιν του δικτάτορος. Ο Ιωαννίδης υπήρξεν εξόχως τίμιος αλλά και εξόχως βλάξ. Η βλακεία δε εις το ύπατον αξίωμα αποτελεί προδοσίαν. Χωρίς Παπαδόπουλον αλλά με Ιωαννίδην, όλα θα ήσαν εύκολα δια την εφαρμογήν του σχεδίου.
Ήδη εις τον στρατόν, είχαν αρχίσει να “ακούονται” ανοικτώς πλέον, διαμαρτυρίαι κατά του δικτάτορος και να καλλιεργείται πνεύμα προβληματισμού δια το καθεστώς. Έμενεν το “γεγονός” που θα έκαμε να “αγανακτήσουν” οι αξιωματικοί ίνα ενδώσουν εις το σχεδιαζόμενον Ιωαννιδικόν πραξικόπημα και που θα άνοιγεν τις πόρτες στους Τούρκους εισβολείς και όλα αυτά, πριν ο Παπαδόπουλος προλάβει να δημοκρατικοποιήση το καθεστώς του με τις προεξαγγελθείσες εκλογές υπό την κυβέρνησιν Μαρκεζίνην, οπότε εχάνετο η ευκαιρία του “κακού” χουντικού καθεστώτος.
Λοιπόν ετέθη εις εφαρμογήν το σχέδιον, με μοχλόν επιτυχίας του τους φοιτητάς και νέους ανθρώπους, αιώνια θύματα στα παγκόσμια σχέδια ανατροπής υπό του Σιωνισμού.
Έτσι την 14-11-73 εις το κτίριον της Νομικής συνεγκεντρώθησαν 400 φοιτηταί εν ω εντός του Πολυτεχνείου 500 περίπου. Αυτοί ενωθέντες, απετέλεσαν την πρώτην μαγιάν μιάς καλοσχεδιασμένης υποθέσεως, έτσι ώστε την 15-11-73 έξω του πολυτεχνείου ευρίσκοντο 5000 άτομα. Πρότασις εις τον Παπαδόπουλον να διαλυθούν αμέσως, διότι υπήρχον πληροφορίαι ότι η όλη εκδήλωσις θα χρησιμοποιηθή σαν μοχλός ανατροπής του απερρίφθη: “Αυτά ξεχάστε τα. Εισήλθαμε εις την... ομαλότητα!!!”. Στις 1-11-73 το πλήθος ενισχυθέν από πάσης φύσεως στοιχεία, έφθασεν τας 10.000. Τα επικρατούντα στοιχεία και συνθήματα ήσαν σαφώς αναρχικά – κομμουνιστικά. Η ΚΥΠ διαθέτει ωσαύτως ανέκδοτες πληροφορίες για ελευθέρους σκοπευτές που έβαλον κατά του πλήθους, προς δημιουργίαν επί τούτου νεκρών. Οι σκοπευταί αυτοί ήσαν ανατροπείς (Ίδε σχετική ομιλία).
 |
| Η " δολοφονημένη" Ηλένια Ασημακοπούλου... ήταν στην πραγματικότητα το μοντέλο Νάνσυ Κριντλαντ από τη Νέα Ζηλανδία |
Η αστυνομία αδυνατούσα να δώση λύσιν εζήτησεν διά του υπ’ αριθ. Ε 54256 Φ 002.5/16-11-73 την βοήθειαν του στρατού. Στις 01.15 ώραν της 17-11-73 αφίχθησαν τα τεθωρακισμένα και στις 02.00 δυνάμεις αλεξιπτωτιστών, οι οποίοι ουδεμίαν έτρεφον εκτίμησιν προς το αναρχικόν φοιτηταριόν που περιφρονητικώς απεκάλουν “χαραμοφάηδες” και “αλήτες”. Στις 03.00 περίπου το άρμα μάχης έρριπτεν την πόρταν και οι καταδρομείς εισήρχοντο εν ω οι έγκλειστοι εξήρχοντο ηρέμως και άνευ χρήσεως βίας.
Συνελήφθησαν 866 άτομα (716 άνδρες – 150 γυναίκες). Εξ’ αυτών 49 φοιτηταί πολυτεχνείου, 268 διαφόρων σχολών, μαθηταί 54 και... εργάται 475! Το σύνολον των εγκλείστων υπελογίσθη σε 1500-2000 άτομα περίπου. Η επιχείρησις έληξεν στις 04.00. Τα επεισόδια όμως, βίαια, συνεχίσθησαν μέχρι τις 19-11-73.
- Απολογισμός: Νεκροί 12 (ουδείς εντός ή εγγύς του Πολυτεχνείου).
- Τραυματίαι: αστυνομικοί 61, ιδιώται 366 Συλληφθέντες συνολικώς: 2060.
Με την έλευσιν της Ν.Δ. στην κυβέρνησιν ήρχισεν η πλέον σχιζοφρενική και παρανοϊκή ιστορία που ποτέ αυτός ο τόπος εγνώρισεν. Η Βουλή των Ελλήνων κατά σοβαρήν παράβασιν του κανονισμού της το, 1978, σύσσωμη κατέθεσεν στέφανον και ο πρόεδρος της εκήρυξεν επιτοπίως την λύσιν της συνεδριάσεως. Συγχρόνως, ψεύδη πρόστυχα εγράφοντο στα βιβλία των μαθητών δια την περίοδον εκείνην. Και επειδή η έκθεσης πεπραγμένων περί Πολυτεχνείου εθεωρήθη ψευδής, η Ν.Δ. εκινήθη προς ιδικήν της έρευνα. Έτσι, ο εισαγγελεύς Τσεβάς με το υπ. αριθ. 677/1975 βούλευμα και την υπ. αριθ. 723/1975 απόφασην του πενταμελούς εφετείου προκύπτει ότι: Εφονεύθησαν 23 άτομα (2 αγνώστου ταυτότητος (!). Εξ’ αυτών, οι 13 από αδέσποτες σφαίρες, 5 κατά τις επιθέσεις στα υπουργεία και δημ. κτίρια, 2 από καπνογόνα, 2 από κτυπήματα, 1 από εξοστρακισθείσα σφαίρα και άπαντες έξω και μακρυά του πολυτεχνείου και σε συνοικίες της πρωτευούσης.
Κατά το ΠΑΣΟΚ, ο επαναφερθείς αστυνομικός διευθυντής Σαμπάνης και κατόπιν διαταγής του υπ. Σκουλαρίκη διά έρευναν κατέληξεν σε 12 (!) μόνον νεκρούς. Έπτά από σφαίρες σε διάφορα μέρη των Αθηνών και εκτός Πολυτεχνείου και οι υπόλοιποι 5 σε επιθέσεις εναντίον υπουργείων και οργανισμών. Η έκθεσίς του υπεβλήθη στις 8.2.1982. Συγχρόνως ο φαιδρός Γ.Α. Μαγκάκης εξήγγειλεν ότι το τεχνικόν επιμελητήριον απομένει “τιμητικάς συντάξεις” στους “σφαγιασθέντας φοιτητάς του Πολυτεχνίου”. Ουδείς όμως προσήλθεν για να... συνταξιοδοτηθή. Ο Ιωάννης Ροζάκος εδήλωσεν 200.000 δρχ. για όποια απόδειξη θανάτου εντός του Πολυτεχνείου ο δε εκ Τορόντο Κ. Χριστόπουλος 5000 δολ. δια τον ίδιον λόγον. Όμως μέχρι τώρα ουδείς ενεφανίσθη! Έξ’ άλλου ο γελοίος Μπέης μιλώντας για ομαδικούς... τάφους απέμεινεν μόνος στην γελοιότητα και κακοήθειάν του, των “τάφων” μη ευρεθέντων.
Έξ’ άλλου η “Πανσπουδαστική” όργανον του Κ.Κ.Ε. εδήλωνεν ότι το Πολυτεχνείον “ήταν έργον 350 πρακτόρων του Ρουφογάλη” (σ.σ. Αρχηγού της ΚΥΠ επί δικτατορίας).
Από την άλλην, η Σύγκλητος, με την υπ’ αριθ. 33.437 απόφασιν της 11-10-1975 προς τον εισσαγγελέαν Τσεβάν, δηλώνει ότι ουδείς φοιτητής εφονεύθη εντός ή πέριξ του πολυτεχνείου κατά το τριήμερον και ο ίδιος ο πρύτανις το καταθέτει αυτό ως μάρτυς στις 20-1-1975 στο εφετείον, ούτε κανείς άλλος πολίτης εφονεύθη, βεβαιώνει αργότεραν (1982) στο εκδοθέν βιβλίον του “Η εξέγερση του Πολυτεχνείου”. Να μη αναφερθώ στο αισχρόν δημοσίευμα της ψεύτικης Ηλένιας (γνωστού μοντέλου εις Λονδίνον, νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, που εφέρετο ως δολοφονηθείσα, αγαπημένη κάποιου φοιτητού Γ. Ηλιοπούλου) και στα λεχθέντα υπό του Κ. Λαλιώτη (17-11-76 εφ “Αυγή”) ότι “οι μάζες δεν είχαν καμιά διάθεση για αγωνιστική κινητοποίηση”, εν ω ο Α. Παπανδρέου δήλωνε “ο αγώνας του Νοέμβρη δεν αποβλέπει στην αποκατάστασιν της δημοκρατίας· δεν είναι αντιχουντικός...”Παρ’ όλα ταύτα στο προσκλητήριον... των νεκρών στις 17-11-1983 ανεφέρθησαν 58 ψεύτικα επώνυμα χωρίς ονόματα καί μεταξύ αυτών του δευτεροετούς ευέλπιδος Μεσαρχάκη, ο οποίος ηυτοκτόνησεν εις την σχολήν των Ευελπίδων εις χρόνον άσχετον.
Όταν πιά το έξαλλον αυτόν καρναβάλι ήρχισεν να ξεφουσκώνη, 8 βουλεταί της Ν.Δ. στις 28-1-82 κατέθεσαν επερώτησιν στην Βουλή για το: “ποιοι οι νεκροί του Πολυτεχνείου”, έλαβον την απάντησιν από τον κ. Πέτσον (16-2-1982) “αυτούς που τιμούσατε και εσείς επί πέντε χρόνια”. Έτσι οι ηλίθιοι απεστομώθησαν... Το Πολυτεχνείον δεν έριξε την δικτατορίαν. Έφερεν άλλην ανοητωτέραν της πρώτης. Έστέρησεν την Ελλάδα από ένα νέον δημοκρατικόν βίον και το χειρώτερον, ήνοιξεν τα πύλας διά τον Αττίλαν 1 και 2. Όσοι φοιτηταί, καθηγηταί, πολιτικοί, πολίτες και Έλληνες πράκτορες συνέβαλλον στο αισχρόν αυτό δημιούργημα, θα πρέπη να ντρέπονται εκ βαθέων. Όσον για την ώρα της αλήθειας, θα αργήση ίσως αλλά όταν έλθη δεν θα αφήση κεφάλι για κεφάλι όρθιο. Αμήν.
Τα ονόματα των νεκρών παραδεκτά από Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Δικαστικάς αρχάς έχουν ως ακολούθως:
1. Engeland TURIL – Margate 22 ετών Πλ. Αιγύπτου
2. Θεοδώρου Δ. 5½ ετών Ζωγράφου, Ανακρέοντος 2
3. KARAKAS BASR – ALEXANDER 43 ετών Πλ. Αιγύπτου, Μύρωνιο
4. Καραμάνης Μ. 23 ετών Πλ. Αιγύπτου, Χίου 35
5. Κομνηνός Διομήδης 17 ετών Περιοχή Πολυτεχνείου
6. Μαρκούλης Νικόλαος 24 ετών Πλ. Βάθης, Χριστομάνου 67
7. Μπεκιάρη Β. 17 ετών Ν. Κόσμος, Μετογένους 8
8. Μακρυγιάννης Μ. 19 ετών Ιλίσια, Καρδεάδου
9. Σαμούρης Γ. 23 ετών Κουκάκι, Κουντουριώτου 7
10. Σπαρτίδης Αλ. 16 ετών Πλ. Βικτωρίας, Αγ. Λαύρας 80
11. Φαμέλος Β. 26 ετών Γ. Σεπτεμβρίου, Κάσου 1
12. Γεριτσίδης Γ. 48 ετών Ν. Λιόσια, Ελπίδος 29
