Ομιλία για την πτώση της Κωνσταντινούπολεως

Ομιλία του ελληνοκράτη εθνικιστή Σπ. Σταυρόπουλου για το χρονικό της πτώσης της Κωνσταντινούπολεως.

Γαλλία: Μάϊος του 1968

Ο θάνατος της ιδέας μιάς Ευρώπης ελευθέρας, ανεξαρτήτου, ισχυράς και Ελληνόφρονος - Η πτώσις του Ντε-Γκώλ έσβυνε την τελευταία ελπίδα για το μεγάλο όραμα

            Το ψέμα παραμένει ακόμη να μνημονεύεται ως αλήθεια, η τραγική πραγματικότης να κρύβεται από τους ευρωπαϊκούς (ελληνικούς) λαούς. Ο στρατηγός Ντε-Γκώλ, η τελευταία μεγάλη ευρωπαϊκή μορφή, είχε προ πολλού (από τον πόλεμο) αντιληφθή τα σχέδια του Σιωνισμού και της Αγγλίας ιδιαιτέρως για το μέλλον της Ευρώπης. Ονειρεύθηκε μίαν Ευρώπην αυτοδιοικούμενην, με μίαν Γαλλίαν προπομπόν στην κοινή προσπάθεια των εθνών της, μακρία από την αμερικανική επιρροή, με ανεπτυγμένες τις τρομερές παραγωγικές της δυνατότητες και τις ικανότητες των ευφυεστέρων λαών της γης, η Ευρωπαϊκή ήπειρος υψώνετο στα μάτια του σαν η κυρία δύναμις της ελευθερίας των λαών του κόσμου. Μια Ευρώπη «ουμανιστική», ελληνοκεντρική, απωθητική της κομμουνιστικής επιβουλής και των εβραϊκών σχεδίων, μία Ευρώπη με κυρίαρχον λόγον αλλά και δημιουργόν πολιτισμού, που θα εστηρίζετο στις δικές πλουτοπαραγωγικές της πηγές, με την ιδικήν της πυρηνικήν δύναμιν και διαστημικόν πρόγμαμμα.

            Ο Ντε-Γκώλ χάλαγε τα σχέδια του Εβραϊσμού, τις εκκολαπτόμενες βλέψεις της αοράτου τότε ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ. Έπρεπε να πέση, όχι να δολοφονηθή. Να τον ρίξη ο.....λαός. με αντίδρασιν πάντα, την εχθρά της Ευρώπης Αγγλία, ο παγκόσμιος Σιωνισμός κινείται. Με προπομπό τις Στοές στέλνει στη Γαλλία ένα αρχιανατροπέα: τον Εβραίο Δανηίλ Κοέν Μπεντίτ. Ένα ασήμοντο γεγονός (όπως πάντα), οι πάντα παρασυρόμενοι, θερμοκέφαλοι, ρομαντικοί και άμυαλοι φοιτηταί και η συνταγή πιάνει. Σε χρόνο αστραπή ολόκληρη η Γαλλία καίγεται. Κανείς δεν ξέρει το γιατί. Γιατί τόσο πολύ! Γιατί έως εδώ! Εκείνοι όμως ξέρουν. Ο λαός πάντα θα χαίρεται στο λάκκο του μία ελευθερία που να την φωνάζει μόνο μπορεί. Σου δίνουμε την δυνατότητα να φωνάζης ελεύθερα αυτό που δεν μπορείς ποτέ να έχης.

Προσέξτε το "δαιμονικό" βλέμμα του Κοέν Μπεντίτ

Για τον λαό αυτό φτάνει. Το πράγμα πλέον ξεκαθαρίζει. Ή φεύγει ο Ντε Γκωλ ή η Γαλλία αναποδογυρίζεται. Τα άρματα έξω από το Παρίσι δεν θα επέμβουν να βοηθήσουν την Γαλλία και αυτόν που τους χάρισε στο Αρράς την μόνη νίκη εναντίον των γερμανικών τεθωρακισμένων. Με το μεγαλείο του γίγαντα εμπρός στους νάνους, αφού ο λαός δεν κατάλαβε, ο στρατηγός φεύγει. Αποχωρεί. Αυτός που έσωσε την τιμή της Γαλλίας αφήνει τους Γάλλους στην ατιμία τους και πάλι. Το φοιτηταριό ηρεμεί. Οι εργάτες ξαναγίνονται δούλοι. Η ευρωπαϊκή ιδέα χάνεται για πάντα. Ο Ιουδαϊσμός θριαμβεύει. Ο Κοέν Μπεντίτ γυρίζει να … αναπαυθεί στο Ισραήλ. Ο στρατηγός χάνεται. Ο κίνδυνος έφυγε!!

Πεθανε μόνος του στις 9 Νοεμβρίου 1970, μέσα στη σιωπή του μεγαλείου του, ο στρατηγός της Γαλλίας, η τελευταία ελπίδα της ελευθέρας Ευρώπης. Από τότε κανείς δεν πρέπει να μιλά για αυτόν, κανείς δεν είπε ποτέ την αλήθεια για τον αισχρό Μάη του ΄68. Αυτό που κάποτε οι λαοί θα μάθουν, αφού πάθουν.

Εφημερίδα Ελληνοκρατία - Φύλλο Αγώνος 11 - Μάϊος 1996

Επισήμανση ιστολογίου: Για τεχνικούς λόγους δεν είναι δυνατή η απόδοση του κειμένου σύμφωνα με το πολυτονικό σύστημα.

Οι πιο... κρίσιμες εκλογές

Συναγωνιστές μου,

Η βρωμερή μεταπολίτευσις, η πλέον παρακμιακή, πρόστυχη, διεφθαρμένη και προδοτική περίοδος των ελληνικών αιώνων, κατήντησε την παραπληροφόρησι, την διαστροφή της αληθείας, την απόκρυψιν της προδοσίας, την λαϊκή τύφλωσιν και αποβλάκωσιν, θλιβερή καθημερινή πρακτική, εγκληματικό καθημερινό βίωμα!

Συνθήματα κούφια, εμετικός «βερμπαλισμός», φραστικά εφευρήματα που διαστρέφουν την αλήθεια, αποκρύπτουν τον δόλο, πνίγουν τον κίνδυνο που υποκρύπτουν, επιφέρουν σύγχυσιν στον λαϊκό εγκέφαλο, απομωραίνουν κάθε πιθανή σώφρονα σκέψιν, αποδυναμώνουν κάθε υπάρχουσα διάθεσιν αξιολογήσεως της όλης καταστάσεως προς ρεαλιστικήν αντιμετώπισιν της, τρελαίνουν την κοινωνία.

Δύστυχη Πατρίς! Δύστυχε λαέ!

«Είναι οι πιο κρίσιμες εκλογές»! Άλλη μια φραστική φούσκα στο διεφθαρμένο πολιτικό παραλήρημα των ημερών μας. Διότι απλώς, οι κρίσιμες εκλογές για την δυστυχισμένη πατρίδα μας, ήσαν ΟΛΕΣ οι άλλες προηγούμενες εκλογές, αυτές που κάθε φορά διεμόρφωναν το κατάλληλο πολιτικό σκηνικό της ρεμούλας και της παρακμής, της καταληστεύεσεως των δημοσίων πόρων, της πτωτικής πορείας της οικονομίας, της αποβιομηχανοποιήσεως και της αυξανόμενης ανεργίας, της ολοένα αυξανόμενης μεταναστευτικής λαίλαπας.

Αυτές, παλιάνθρωποι του κοινοβουλίου, ήσαν οι επι 38 χρόνια κρίσιμες εκλογές. Αυτές που ο υπνώτων και εντέχνως εξαπατούμενος λαός, δεν αντιλαμβάνετο.

Οι χθεσινές εκλογές υπήρξαν το απότοκον της κοινοβουλευτικής κατάντιας. Είναι τα ρυπαρά απόνερα μιας θολής νεροποντής πάνω στους ελληνικούς ουρανούς. Είναι το εναπομείναν αίσχος μιας θλιβερής πορείας κοινοβουλευτικών πεπραγμένων εις βάρος του έθνους. Είναι η πλήρης ξετσιπωσιά, η ανερυθρίαστη προκλητικότης του πολιτικού τσίρκου της χώρας μας.

Οι μέχρι χθες και οι επί 38 χρόνια κλέφτες και εγκληματίες κατά της ζωής του έθνους, χωρίς ίχνος ντροπής ή φόβου για τα όσα έπραξαν, εστάθησαν μπροστά μας και ζήτησαν την ψήφο μας σαν να μην είχε συμβή το παραμικρό όλα αυτά τα τραγικά χρόνια.

Όχι. Δεν ήταν οι κρίσιμες εκλογές. Ήταν το τελευταίο σκηνικό πριν τη μεγάλη περιπέτεια που τώρα αρχίζει. Ήταν οι πιο θλιβερές εκλογές, που με μίσος και αγανάκτησιν για όσα έβλεπε, άκουγε και υπέφερε ένας λαός, ξετρελαμένος για τα όσα υφίστατο επί τρία χρόνια, με 2000 αυτόχειρες από απελπισία ψυχής, εντέχνως καθοδηγούμενος από τους εδώ εντολοδόχους «των κέντρων δημιουργίας κρίσεων» των ιδρυμάτων Ροκφέλερ των ΗΠΑ, εψήφιζε εκδικητικά, χωρίς να γνωρίζη ότι, σε αυτήν την επιλογή του από μίσος για αυτούς που τον κατέστρεψαν, εψήφιζε τραγικά για το ίδιο του το μέλλον. Το τραγικότερον, δε, ήταν ότι, στην θέση που τον οδήγησαν δεν μπορούσε να κάμη αλλοιώς  αφού εξ΄άλλου, είχαν εντέχνως δημιουργηθεί οι ψηφοδόχοι της αγανακτήσεως του, που θα απορροφούσαν το μίσος του, χωρίς να του επιτρέπουν, έτσι, να βλάψη το όλο σύστημα και να αλλάξη το υπάρχον από καιρό (1973) σχέδιο για αυτόν.

Οι εκλογές παγίδα, με το άδικο, αντιλαϊκό και εντελώς παράλογο εκλογικό σύστημα, ανοίγουν το τελευταίο σκηνικό της μεγάλης κρίσεως.

Ο λαός συγχυσμένος, με θολό εγκέφαλο, απορών και δεόμενος, εγκαταλελειμμένος, χωρίς ηγέτας, σέρνεται τον δρόμο του χαμού του.

Κωνσταντίνος Νίκης

Επισημανση ιστολογίου:Για τεχνικούς λόγους δεν είναι δυνατή η απόδοση του κειμένου σύμφωνα με το πολυτονικό σύστημα

"Τα οψώνια της προδοσίας, θάνατος"

Συναγωνιστές μου,

Η ώρα έρχεται για τον καθένα. Αργεί, αλλά έρχεται. Οι μετερχόμενοι την απάτη και το ψεύδος «ουχ ευλογηθήσονται». Ο παλαιός «μποντι μπίλντερ», ο «σκοτεινός» ατζέντης, ο εις νεαρά ηλικία γνώριμος της «Αίγλης» του Ζαπείου εις Αθήνας, ο εις πολλά μετέχων του δημοσίου βίου μηχανεύματα, ο της «πιάτσας» πολυπράγμων, ο «μανιαμούνιας» της πολιτικής ζωής, ο εξασφαλίζων εντός βαλιτσών τις χιλιάδες των χρημάτων κατά την μεταφοράν των, ο κατά μίαν στιγμήν εθνικιστής και μετέπειτα λαϊκιστής, ο… χριστιανός ορθόδοξος προς το θεαθήναι «τοις… ψηφοφόροις», σμηνίτης που υπηρετών στο Γ.Ε.Α , με την έναρξιν της 21^ης Απριλίου 1967 θα ευρεθή μπερδεμένος σε ένα ύποπτο σκάνδαλο, ο χονδρός κολοτούμπας, καλέ, ετελείωσε!

Δεκαπέντε χρόνια πρωταγωνίστησε σαν πληθωρική πριμαντόνα, διεκδικών τα πρωτεία της δημοσιότητας στα πολιτικά δρώμενα της πατρίδος. Μας εκίνησε το ενδιαφέρον όταν βουλευτής ων του κόμματος που κατόπιν επρόδωσε, έφερε στην δημοσιότητα τα ονόματα της «17^ης Νοέμβρη», με εκπληκτικές λεπτομέρειες και αναφορές, αμέσως μετά την δολοφονία του Άγγλου Ταξιάρχου και ομοφυλόφιλου Σώντερς, εξαναγκάσας την πολιτεία να προβή στις πρώτες συλλήψεις των κομμουνιστών τρομοκρατών της δολοφονικής αυτής οργανώσεως, που μέχρι τότε όλοι στις υπηρεσίες εγνώριζαν αλλά κανείς δεν μίλαγε(!)